On ne sait presque rien sur une petite église Norvégienne Viking construite en bois au XIème siècle,et reconstruite en Pologne au XIXème.

Kościół Wang - Jedyny poza Norwegią kościół w tym stylu

Jedenastowieczny, jedyny poza Norwegią kościół Wang
www.sponsor.com.pl/wang/pl/str1.htm -
[

WANG ,une église du XIème construite en Norvège avec un nom  oriental

et qui ressemble

à une pagode chinoise

ou à  un  temple hindou.

Démontée au XIXème et reconstruite en POLOGNE en 1843


Jak norweski kościółek znalazł się w Karpaczu? Mieszkańcy Vang budowali nowy kościół. Stary postanowili sprzedać i spłacić za otrzymane pieniądze kredyt zaciągnięty na budowę nowej świątyni. Kościółek kupił za 427 marek król Prus Fryderyk Wilhelm IV. Rozebraną na części budowlę przewieziono do muzeum w Berlinie w 1841 r. Początkowo miał stać na Wyspie Pawiej w okolicach Berlina, ale w końcu postanowiono złożyć go w Karpaczu. Uroczyste otwarcie nastąpiło latem 1844 r.

W świątyni znajduje się kilka prac rzeźbiarskich Jakuba z Janowic. Wyrzeźbił on z jednego pnia lipowego krzyż i postać Chrystusa z drewna lipy.

Kościółek Wang jest jedną z największych atrakcji turystycznych Karkonoszy. Kilka podobnych budowli zachowało się do naszych czasów, ale można podziwiać je w odległej Norwegii. Każdy, kogo fascynują pozostałości kultury Wikingów, powinien go zobaczyć. Znakomicie wkomponowany w piękne karkonoskie pejzaże jest on żelaznym punktem do którego zmierzają wycieczki Niemców odwiedzających swoje rodzinne strony, wycieczek szkolnych i indywidualnych turystów. Kilkanaście minut trwa nagranie przedstawiające historię kościoła i opisujące szczegóły architektoniczne.
http://6plus.interklasa.pl/szesc/strony/str5269.htm

U podnóża masywu Karkonoszy, ponad którym króluje majestatyczna Śnieżka (1602 m n.p.m.), malowniczo wkomponowany w surową, górską przyrodę Karpacza, odnalazł swe miejsce drewniany kościółek Wang. Jego orientalnie brzmiąca nazwa WANG, w zestawieniu z niezwykłą sylwetką, wprowadza często w błąd turystów, przybywających do miejscowości, w której obrał siedzibę.

Kościół Wang w swej dzisiejszej postaci.
foto: © Janusz Moniatowicz

wang

Wielu zwiedzających to miejsce odniosło wrażenie, że stoją przed chińską pagodą czy też świątynią hinduską. Nierzadko więc zaskoczeniem bywa dla nich fakt, że zabytek ten jest kościołem chrześcijańskim i nie pochodzi gdzieś z dalekiego wschodu, lecz z północy, ze Skandynawii.

O skandynawskiej Ojczyźnie kościoła Wang - Norwegii,

one sait rien presque rien au sujet de cette église scandinave nommée Wang, sinon qu’elle est constuite dans la patrie du compositeur Edouard GRIEG , que l’endroit où elle est construite est un pays de fiords et que c’est de là que sont partis les Vikings, pour leurs conquêtes .

 na co dzień nie związani z tym krajem, niewiele wiemy. Wiadomym jest, że to ojczyzna kompozytora, Edwarda Griega, że jest to kraina fiordów, że stamtąd wyruszali na swych łodziach Wikingowie i tam odbyła się Olimpiada Zimowa. Natomiast dzieje norweskiego społeczeństwa, rozwój jego kultury, ogólnie - przeszłość Norwegii - jest nam prawie nieznana.

Może tym atrakcyjniejsze, tym ciekawsze będzie bliższe zapoznanie się z obiektem, który jest niezaprzeczalnym świadectwem i zarazem przykładem wytworu rodzimej kultury Skandynawów. Pochodzi on z określonego wycinka ich dziejów, z określonego topograficznie miejsca, z regionu Valdres.


foto: © Janusz Moniatowicz

Świątynia Wang jest nie tylko cennym zabytkiem, ale przede wszystkim Domem Bożym, w którym zbierają się na nabożeństwach wierni Kościóła ewangelicko - augsburskiego (luterańskiego). Na nich spoczywa obowiązek dbania o ten budynek tak, aby był dobrym świadectwem ich wiary.

Na uwagę zasługuje i ten szczególny fakt, że Wang jest nie tylko kościołem, nie tylko zabytkiem, ale również ważnym miejscem spotkań mieszkańców Europy.

 

Vang, Norway Page

  Latitude

69.4667

Longitude

18.0000

Altitude (feet)

3

Lat (DMS)

69° 28' 0N

Long (DMS)

18° 0' 0E

Altitude (meters)

0

 

 

Detailed map of Vang (may take a few seconds).
7.4 nm east and west of Vang. Mercator projection. Clickable map near center.

Mid-range map of Vang

Large range map of Vang

            Kościół Wang


Kościółek ewangelicki Wang jest wspaniałym zabytkiem sztuki nordyckiej. Został zbudowany na przełomie XII i XIII wieku w Norwegii w miejscowości Vang leżącej nad jeziorem Vang z sosny norweskiej, która dzięki nasyceniu żywicą jest bardzo trwałym materiałem budowlanym.

Wchodzi się do kościółka przez pięknie rzeźbiony portal. Na półkolumnach stoją lwy strzegące wejścia. Przechodząc przez drzwi wejściowe znajdziemy się w sieni otaczającej cały kościół. Ten krużganek miał chronić przede wszystkim przed zimnem, był także miejscem pokuty. Wikingowie wchodząc do świątyni w krużganku pozostawiali swą broń i sieci. Fascynujące są portale bocznych drzwi - misternie rzeźbione motywy roślinne i zwierzęce, maszkarony i przede wszystkim twarze wikingów o wężowo rozdwojonych językach, symbolizujących przekazywanie mądrości następnym pokoleniom. Warto zwrócić uwagę na kolumny z XII wieku zwieńczone wspaniale rzeźbionymi kapitelami - kolumny te są pniami sosen norweskich o wspaniałym żywicznym kolorze. Z takich pni budowano maszty łodzi wikingów. Kamienna wieża nie jest oryginalnym norweskim elementem budowli. Ma ona chronić kościół przed silnymi wiatrami, które wieją od strony Śnieżki. Naprzeciwko wejścia do świątyni znajduje się zbudowana w 1856 roku pamiątkowa płyta z medalionem i epitafium poświęcona hrabinie Fryderyce von Reden, dzięki zabiegom której Wang służy do dzisiaj karkonoskim ewangelikom.



Jak norweski kościółek znalazł się w Karpaczu? Mieszkańcy Vang budowali nowy kościół. Stary postanowili sprzedać i spłacić za otrzymane pieniądze kredyt zaciągnięty na budowę nowej świątyni. Kościółek kupił za 427 marek król Prus Fryderyk Wilhelm IV. Rozebraną na części budowlę przewieziono do muzeum w Berlinie w 1841 r. Początkowo miał stać na Wyspie Pawiej w okolicach Berlina, ale w końcu postanowiono złożyć go w Karpaczu. Uroczyste otwarcie nastąpiło latem 1844 r.

W świątyni znajduje się kilka prac rzeźbiarskich Jakuba z Janowic. Wyrzeźbił on z jednego pnia lipowego krzyż i postać Chrystusa z drewna lipy.

Kościółek Wang jest jedną z największych atrakcji turystycznych Karkonoszy. Kilka podobnych budowli zachowało się do naszych czasów, ale można podziwiać je w odległej Norwegii. Każdy, kogo fascynują pozostałości kultury Wikingów, powinien go zobaczyć. Znakomicie wkomponowany w piękne karkonoskie pejzaże jest on żelaznym punktem do którego zmierzają wycieczki Niemców odwiedzających swoje rodzinne strony, wycieczek szkolnych i indywidualnych turystów. Kilkanaście minut trwa nagranie przedstawiające historię kościoła i opisujące szczegóły architektoniczne.
http://6plus.interklasa.pl/szesc/strony/str5269.htm

Wsie


Helligpeder i Teglkas

Helligpeder to niewielka osada z własną przystanią rybacką, na zachodnim wybrzeżu, zaledwie 2 km na północ od Hasle. Kilometr dalej leży taka sama miniaturowa osada – Teglkas. W obu miejscach mieszka zaledwie kilkunastu rybaków, a ich domy stoją tuż nad morzem. Tylko pozazdrościć!

Helligpeder znaczy najpewniej „Św. Piotr”, ale wedle zapisków w najstarszych tutejszych kronikach (1570 r.) wieś zawdzięcza nazwę jakiemuś zakonnikowi z niemieckiego Szlezwiku.

W Helligpeder sporą atrakcją są przydomowe wędzarnie uchodzące za jedne z najstarszych na wyspie. Gości z Europy przyciąga tu jednak niezwykły szlak turystyczny, wiodący wzdłuż wybrzeża do wspomnianej osady Teglkas. Idąc dalej na północ (szlak pieszy 1,3 km), dochodzi się do miejsca, w którym stała niegdyś nadmorska kaplica – Jons Kapel. Wedle prastarych przekazów, jakieś tysiąc lat temu mnich Jon próbował tu nawracać niewiernych na wiarę chrześcijańską, a kazania głosił ze szczytu 20-metrowej granitowej skały.

Ci, którzy znajdą siłę, by maszerować dalej, dotrą do kolejnej osady – Vang. Po drodze doskonale widać odległy o 36 km brzeg Szwecji. Trasa wędrówki wzdłuż skalistych urwisk (są tu granitowe kamieniołomy) bornholmskiego klifu jest wyjątkowo piękna i można ją polecić nawet największym marudom i leniuchom. Odległość z Helligpeder do Vang wynosi nieco ponad 5 km.

http://www.luteranie.pl/www/info/0205/wang.pdf

KARPACZ - miejscowość turystyczno - wypoczynkowa, w Karkonoszach, położona u podnóża Śnieżki, nad rzeką Łomnicą ; granice miasta obejmują także najwyższą partię Karkonoszy ze Śnieżką ( 1602 m npm). Ze względu na swe położenie i walory środowiska geograficznego Karpacz jest ośrodkiem sportowo - rekreacyjnym zarówno zimą jak i latem. Znajduje się tu około 11,5 tys. stałych miejsc noclegowych w kwaterach prywatnych, hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, schroniskach i na campingach.
 Z Karpacza wychodzi wiele szlaków turystycznych wśród nich najbardziej uczęszczana trasa na Śnieżkę. Na szczycie Śnieżki znajduje się barokowa Kaplica Św. Wawrzyńca, schronisko oraz stacja meteorologiczna. 

Aby obejrzeć wszystkie atrakcje jakie oferuje Karpacz i jego okolice, to najlepiej tu przyjechać na tydzień, a jeśli chcemy zwiedzić również okolicę to nawet na dwa tygodnie. Karpacz to idealne miejsce dla wszystkich lubiących aktywny wypoczynek. Bogata baza turystyczna i sportowa pozwala na uprawianie bardzo wielu dyscyplin :
 

http://www.karpacz.ig.pl/

http://www.tourisme.pologne.net/online_fr/document/montagne.pdf

La Basse-Silésie (Dolnoslaskie)

Région de Wroclaw et des Monts Sudètes


Le sud-ouest de la Pologne est connu sous le nom de la Basse Silésie (Dolnoslaskie). Elle est voisine de l'Allemagne, à l'ouest, et de la République Tchèque, au sud. Vers la fin du dixième siècle, Mieszko I, premier souverain polonais, a incorporé cette région au territoire polonais. Tour à tour la Basse Silésie est passée sous la domination des rois tchèques (XIV siècle), de l'empire autrichien (XIV siècle), et enfin de la Prusse au XVIII siècle. Après la seconde guerre mondiale, elle est redevenue polonaise. Aujourd'hui on retrouve ici de nombreux vestiges de l'époque de sa gloire avec ses châteaux forts, fiefs des Ducs de Silésieà l'époque de Moyen-Age.
La région possède de nombreuses forêts : les amoureux de la nature seront émerveillés par les richesses que celle-ci propose ; le nombre exceptionnellement élevé des animaux a permis de désigner nombre d'endroits exclusivement réservés à la chasse. Ses plaines vertes du nord, ses collines au centre et les montagnes Sudètes au sud sont un paradis de la randonnée et du ski. Nombre des stations thermales ont fondé leur réputation sur la qualité de l'air et des eaux.

WROCLAW : Capitale historique de la Basse Silésie.

Après dix siècles d'appartenance au pays voisins (elle fit partie de la Bohème, de l'Autriche et de la Prusse), Wroclaw redevient polonaise après la seconde guerre mondiale.
Quatrième ville du pays, construite au milieu d'une multitude de petits bras de l'Odra, sur des îles et des îlots, elle vit grâce à de nombreux ponts (au nombre de 150), qui lui valent le nom de 'Venise du Nord'.
Au centre, sur la place du Marché, se situe l'hôtel de ville, agrandi plusieurs fois entre le XIV et le XV è siècle, magnifique exemple d'architecture gothique et Renaissance. Il est connu pour la somptuosité de ses intérieurs. La cave 'swidnicka' au sous-sol attire de nombreux visiteurs : on y boit unebière brassée directement sur place. La place du Marché, haut lieu de la vie nocturne, entourée des maisons du XIV- XVIIs, regorge de restaurants, de bars, de cafés-terrasses.
Au nord de la place, au long de la rivière Odra, se situe l'Université de Wroclaw, construite en style baroque. Un magnifique amphithéâtre (aula Leopoldinum) , dédié à l'empereur du Saint-Empire Léopold, étonne non seulement par son splendide décor sculptural mais aussi par ses uniques peintures.
On pénètre par le plus vieux pont sur l'île-de--Sable (Wyspa Piaskowa), qui se dresse au nord-est de la ville. Son principal monument est l'église Notre-Dame-sur-Sable, un haut édifice du XIVè siècle.
L'île voisine :Ostrow Tumski, est constituée d'un groupe de constructions sacrales. Parmi les plus significatives, la cathédrale de Saint Jean-Baptiste, dont la construction a été commencée au XII siècle, l'église Sainte Croix du XVIIIè siècle, la seule construite sur deux niveaux, est un bel exemple de la tolérance religieuse (chaque niveau correspond à un autre rite catholique) et la plus ancienne: l'église de Saint Martin. Du haut de la cathédrale s'étend une magnifique vue panoramique sur le fleuve Odra et ses nombreuses îles. Ostrów a gardé aujourd'hui une ambiance particulière, poétique et mystérieuse, illuminée de vieux réverbères à gaz.
Non loin, à côté de la Halle du Marché, un embarcadère vous permet de prendre un bateau--mouche et de faire une promenade autour de la vieille ville.

Sur l'autre rive de l'Odra, se trouve la Rotonde abritant le Panorama de Raclawice (le Panorama de la bataille de Raclawice). C'est une immense toile, tendue sur les murs du bâtiment (construit spécialement à cet effet), qui représente la bataille victorieuse de Raclawice (lors de l'insurrection de Kosciuszko de 1791 contre les Russes).
Legnickie Pole est un village qui se trouve sur le terrain de la bataille contre les Mongols ayant envahi l'Europe en 1241. Il abrite aujourd'hui un musée consacré à cette bataille. En face du musée se dresse l'église Sainte Edwige, un chef?d'oeuvre de l'art baroque.
Le chemin des Cisterciens traverse la région. Sur cette route, traversant toute la région, il y a beaucoup d'édifices. Les plus connus sont : l'église de Saint Jean-Baptiste à Henryków, église Notre Dame à Bardo, Notre Dame à Kamien Zabkowicki et Lubiaz, la première installation des Cisterciens sur le territoire de la Basse?Silèsie. L'Abbaye de Lubiaz, l'un des centres monastiques les plus imposants d'Europe présente une façade de 223 m de long et compte plus de 300 pièces.
Zlotoryja est une ville de Pologne où on organise chaque année le Championnat International en Rinçage d'or. Ce championnat est accompagné d'une foire de minéraux et des roches, des représentations théâtrales qui rappellent la tradition des premiers chercheurs d'or venant de Wallonie au XII siècle. Chacun peut participer à ce championnat, on n'exige aucune qualification.
Au sud de Wroclaw s'étend le Massif de Sleza Le mont Sleza (718 m) fût le lieu du culte païen des premiers Slaves de Silésie. Au sommet on peut admirer leurs sculptures énigmatiques en granit et des remparts dédiés au culte. Les circuits touristiques conduisent à travers des lieux archéologiques des premiers Slaves. Au pied de la montagne, on trouve le village de Sobótka, dont le nom vient des foires moyenâgeuses, qui s'y tenaient chaque samedi (Sobota).
Walbrzych est une autre grande ville de la Basse Silésie. Le château de Ksiaz à la périphérie nord de la ville est le plus grand de la région (415 salles) et le deuxième en Pologne. Situé sur une colline entourée par un canyon de 50 m de profondeur , son vieux parc offre de multiples rhododendrons dorés. A proximité, vous pouvez visiter un haras avec les anciennes écuries. Les séjours d'équitation y sont proposés, ainsi que la location de chevaux. C'est ici également que l'on pratique un sport très rare aujourd'hui : la conduite de chevaux attelés. Dans les alentours vous trouverez également de stations thermales de Szczawno Zdrój et Jedlina Zdrój

A l'ouest de Walbrzych se trouve Jelenia Góra. La ville située au creux d'une vallée entourée de montagnes, est une bonne base de départ pour les randonnées dans les monts des Karkonosze (l'une des chaînes de Sudètes) dont une grande partie forme le Parc National de Karkonosze avec ses cirques : vastes cuvettes, creusées par les glaciers, bordées de falaises abruptes. La nature généreuse abrite dans ses tourbières près de 90 espèces d'oiseaux, y compris les aigles. Dans le bois, aux cotés de chevreuils et de daims, on trouve des mouflons, introduits il y a cent ans de Corse. La chaîne de Karkonosze est un paradis pour les amoureux de la montagne sauvage, aussi bien en été (les randonnées) qu'en hiver (des longues remontées amènent les skieurs vers les nombreuses pistes, dont plus de 200 km de pistes de ski de fond).

Parmi les stations de montagne les plus connues, on trouve la ville de Karpacz, étendue sur les pentes du mont Sniezka (1602m), le plus haut sommet des Sudètes. Elle est l'une des stations les plus réputées pour le ski et la randonnée. On y admire une vraie perle architecturale, l'église Wang le seul exemple de style roman nordique en Pologne (construite au XIIème siècle en Norvège et rassemblée à Karpacz en 1843).

Avant Szklarska Poreba, une des plus grandes stations de Karkonosze, on arrive à la gare du télésiège du mont Szrenica, et la cascade de Kamienczyk, deux fois plus haute que celle de Szklarska (10 m)
En passant des Karkonosze vers l'est, on arrive à la vallée de Klodzko, entourée de plusieurs massifs, notamment les Monts Tabulaires. Klodzko, pleine de charme, avec ses rues tortueuses, des escaliers abrupts, une place centrale et des maisons en pente est une ville médiévale située au pied d'une forteresse du XVIII siècle . Les Monts Tabulaires (Góry Stolowe) sont les massifs les plus étonnants des Sudètes. L'érosion et la décomposition ont façonné les rochers en formes diverses et contours fantaisistes : "La Poule assise", "Le Chameau", "La Tête de géant". Ce paysage magique est dû à l'érosion du grès tendre qui constituait la matière principale de ces monts. Quelques réserves naturelles (Szczeliniec Wielki et Bledne Skaly) forment un ensemble digne d'intérêt. Au pied des montagnes vous trouverez de nombreuses stations thermales comme : Ladek Zdrój (les sources minérales y sont signalées dès le XIIIème siècle), Duszniki, base de départ aux excursions dans les Monts Tabulaires, Polanica Zdrój.

Kudowa Zdrój bénéficie d'un climat doux et de la présence de plusieurs sources minérales. Elle a conservé quelques beaux exemples d'architecture avec ses grandes villas élégantes. La buvette centrale (Glowna Pijalnia) située dans un parc thermal, sert gratuitement plusieurs eaux aux vertus médicales. Au nord de la ville, sur la colline, se trouve un site des plus curieux, la chapelle des Crânes, un tombeau construit en 1776, dont les murs et le plafond sont décorés de crânes et d'os humains, provenant d'environ 3000 dépouilles.
Au pied des Monts Tabulaires la station thermale de Wambierzyce accueille de nombreux visiteurs : c'est aussi l'un des plus anciens centres de pèlerinage. Un escalier de trente trois marches (l'âge du Christ), conduit au pied de la façade de Baroque de l'église. La partie orientale du village et les collines environnantes sont parsemées de grottes, chapelles et sculptures ... autant de représentations des différentes stations du Chemin de Croix. A l'est de l'église, la Crèche (Szopka) rassemble plusieurs crèches mécaniques, dont la plus grande possède 800 figurines.



 

 

Le 10 janvier de l'an 9 de notre ère, Wang Mang renverse la dynastie Han et entreprend de gouverner la Chine selon les préceptes confucéens.

Deux siècles plus tôt, la Chine avait été unifiée par un homme d'exception, Qin Shi Huangdi.

Son successeur, Lieou Pang (ou Liu Bang), avait engendré la dynastie prestigieuse des Han mais celle-ci s'était à la longue avachie.

Fin de dynastie

Un enfant de 9 ans ayant hérité de l'empire Han, une impératrice douairière en profite pour confier la réalité du pouvoir à son neveu, Wang Mang.

Au bout de quelques mois, celui-ci fait empoisonner l'enfant et se proclame lui-même Fils du Ciel.

Avec Wang Mang triomphent les lettrés. Ces derniers, disciples de Confucius, un sage qui a vécu cinq siècles plus tôt, exaltent l'Âge d'Or de la dynastie Tcheou, une dynastie quelque peu mythique qui a régné sur la province du Chen-Si de l'an 1000 à l'an 500 avant JC.

Ils prônent un gouvernement patriarcal, la tempérance en toute chose, le culte des ancêtres,... et bien entendu récusent la guerre.

Le nouvel empereur instaure une politique sociale volontariste. Il impose un partage des grandes propriétés agricoles, instaure un maximum des prix, interdit les trafics d'esclaves,...

Il dévalue maintes fois la monnaie et uniformise les mesures.

Ces réformes généreuses et quelque peu utopiques désorganisent l'économie et provoquent des disettes.

Elles débouchent sur des jacqueries paysannes, dont la plus connue est celle des «Sourcils rouges», les insurgés se peignant les sourcils pour se reconnaître.

Deux princes de la dynastie Han en profitent pour reprendre l'initiative et en l'an 22, acculent Wang Mang dans son palais de Tch'ang-ngan (à l'ouest de la Chine).

L'usurpateur est décapité et les Han se réinstallent pour deux siècles à la tête de la Chine.